باز این چه شورش است که درخلق عالم است

بازاین چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

محرم  می آید 

محرم می آید وسیاهی عزایش

عزای عزیز فاطمه  ( س ) ، ماتم ابا عبدالله الحسین ( ع )

سیاه بپوشید و عزا بگیرید وناله سر دهید

بیرقهای عزارا علم کنید سوگ سید الشهدا است ، ماتم شهیدی است که لب تشنه و بی کس ، تنها و بی یاور سر از تنش جدا کردند

ماتمی که از آن عرش باری تعالی می لرزد ، دل آسمان می گیرد ، خون زمین می جوشد  فرشتگان از غصه بال و پر می سوزانند و جن و انس سر در گریبان ناله می برند

..... و زینب ( س ) آرام و استوارمی گوید :

« خدایا این قربانی را ، این ذبح عظیم را  خاندان رسولت ، بهترین بندگانت به روی زمین ، برای تو

به قربانگاه آورده است ،‌قبول کن »

و ندا آمد :

یا ایتها النفس المطمئنه

ارجعی الی ربک راضیه المرضیه

فادخلی فی عبادی

و دخلی جنتی

و این برای زینب « زینت پدر » چیست به جز زیبایی

آنان که رفتند کاری حسینی کردند

آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند

مگر نه یزیدی اند